روابط عمومی (  Public Relations)

تاریخچه روابط عمومی در ایران

اولین بار روابط عمومی در ایران همزمان با ملی شدن صنعت نفت در مرداد ماه سال 1332 شمسی در شرکت سابق نفت ایران آغاز به کار کرد و اولین مدیران این واحد ، دکتر نطقی استاد علوم ارتباطات و شاعر ونویسنده معاصر مرحوم ابوالقاسم حالت بودند که بعدا استاد ابوالفضل مرعشی نیز به این جمع پیوست .

در بسیاری از سازمانها و ادارات تا سال 1345 واحدی به نام تبلیغات و انتشارات و یا انتشارات و اطلاعات فعالیت می کردند که از این تاریخ به بعد نام این ادارات به روابط عمومی تغییر پیدا کرد.

در سـال 1345 مسئولان شرکت ملی نفـت ایران ، موسسه مطبـوعاتی کیـهان ، دانشگاه تهران و وزارت اطلاعات و جهانگردی وقت به فکر تاسیـس یک مرکز آموزش عالی برای رشته روابط عمومی افتادند. این مرکز در سال 1346 افتتاح شد و بیش از صد نفر دانشجو از میان فارغ التحصیلان دوره دبیـرستان را جهت تحصیل در دوره لیسانس روابط عمومی پذیرفت. این مرکز آموزشی درابتدا نام مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی را برای خود برگزید .

این مؤسسه بعد از مدتی نام ( مؤسسه علوم ارتباطات اجتماعی ) را به خود گرفت و بعدها به ( دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی ) تغییرنام داد و تا سال 1358 به فعالیت مشغول بود . درطول 13 سال فعالیت این دانشکده نزدیک به هزار نفر موفق به اخذ مدرک لیسانس روابط عمومی از آن شدند.

تعاریف روابط عمومی

بنا بر تعریف جامعه‌ ی روابط عمومی امریکا (PRSA) ،  روابط عمومی عبارت است از فرایند ارتباطات راهبردی که میان جامعه و سازمان‌ها روابط سودمند دوسویه ایجاد می‌کند.

رکس هارلو از بزرگان روابط عمومی، آن را به صورت زیر تعریف می کند: روابط عمومی، دانشى ا‌ست که به وسیله آن، سازمان‌ها آگاهانه مى‌کوشند تا به مسئولیت اجتماعى خودشان عمل کنند، برای اینکه بتوانند تفاهم و پشتیبانى کسانى را که براى توسعه کسب و کارشان اهمیت دارند، به دست آورند.

انجمن روابط عمومى آلمان روابط عمومی را بدین شکل تعریف می‌کند: روابط عمومى، تلاشی آگاهانه و قانونى که به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم، می‌تواند با تحقیق علمى و عملى صحیح و مستمر، میسر شود.

نیروهای روابط عمومی باید تمام کانال‌های ارتباطی با سازمان را تحت نظر داشته باشند و با یافتن نکات و نظرات منفی از محیط خارج و مخاطبان، کاستی‌ها و نارضایتی‌ها را به درون سازمان انتقال دهند و با پیدا کردن نکات و نظرات مثبت، از آنها برای تبلیغات مؤثر به کار گیرند.

به بیان دقیق تر می توان گفت که روابط عمومی (PR) ، رابط میان سازمان یا شرکت با محیط بیرون است و وظیفه دارد تا وجه مناسبی از سازمان را به مخاطبان و محیط بیرون ارایه دهد. ایجاد تصویر مثبت از سازمان با انجام فعالیت هایی مانند اطلاع رسانی خدمات سازمان، تشریح سیاست ها و استراتژی های سازمان و شرکت و هرگونه اطلاع رسانی که منجر به افزایش اعتبار شرکت می شود را شامل می شود.

واحد روابط عمومی از ابزارهای زیر برای نیل به اهداف خودش استفاده می کند

• نشست، سخنرانی‌ و کنفرانس‌
• مصاحبه با خبرگزاری ها، مطبوعات و رسانه ها
• انجام تحقیقات بازار جهت  شناسایی مخاطبان و مشتریان سازمان یا شرکت
• شرکت و برگزاری انواع مراسمات و جلسات
• بکارگیری رسانه های اجتماعی (Social Media) و بستر اینترنت جهت ارتباط با مخاطبان و اطلاع رسانی
• جمع آوری نظرات مشتریان و مخاطبان و پاسخگویی به آنان و همچنین انتقال نظرات به درون سازمان

ویژگی های مدیر روابط عمومی (Public Relations Manager  )

• دانش فنی جهت کار با شبکه های اجتماعی و مدیریت وب سایت و…
• دانش تخصصی در حوزه روابط عمومی
• مهارت سخنوری و نگارش قوی
• مسلط به مهارت های ارتباطی قوی

وظايف واحد روابط عمومي

• انتقال نظرات مخاطبان و مشتریان به مدیران ارشد سازمان یا شرکت
• پاسخگویی و حفاظت از سازمان در مقابل  تهمت و افترا و…
• ایجاد روابط مناسب با خبرگزاری ها و رسانه ها و دعوت آنان هنگام برگزاری مراسمات مختلف
• استفاده حداکثری و بهینه از شبکه های اجتماعی ، وب سایت و… برای معرفی موثر سازمان
• تحلیل چرایی اتفاقاتی که حسن شهرت سازمان را به خطر می اندازد
• اطلاع رساتی به افراد درون و بیرون سازمان با بنر، بروشور، مجله، سایت، شبکه اجتماعی و…

به اختصار می توان گفت که روابط عمومی سعی می کند تا اقدامات زیر را انجام دهد

• رصد افکار عمومی درباره سازمان و برند
• شناسایی نقاط قوت و ضعف سازمان یا شرکت
• استفاده حداکثری از همه رسانه ها درباره بهبود برند و تصور عامه از سازمان
• تغییر افکار عمومی و ایجاد برند قوی و تصور مناسب از سازمان یا شرکت